Land

GRANDKVÆÐI TRÓNDAR

Hevjið í homrum
harðmælta kvæðið,
villu valkyrjur,
vetrarins børn,
tit mínar frælsu,
froysandi hvirlur,
føddar av ódn.

Hastið í hernað
hamranmna døtur,
vekið til veldis
vilt glaðustrok;
gravið frá grunni
goysandi orrusturok.

Ramar eg risti
rúnir, ið rinda
ravni ræ.
Sanna skal Sigmundur,
Tróndur trøllsterkur kvað.

Verjast skal valhøll,
ið vølvur veittu
Miklum norðlanda monnum til mið.
Eydnast at inna
ei skal Signumdi
Eystlanda sið.

Fjallfríðu Føroyar,
ramasta rúnin,
ritað av gudum
um einstakra rætt!
Trygdareið Tróndur
hann treystligt at verja
svór síni ætt.

Hevjið í homrum
harðmælta kvæðið,
villu valkyrjur
veiti mær vørn.
Fram móti Sigmundi
skip hansar sorandi,
land honum forðandi,
fram móti kristni
kirkjurnar brótandi,
Tróndur til Tórs og til Óðins er blótandi,
høgt kvøður heiðin ørn.

SINKLARS VISA

Herr Sinklar drog over salten hav,
til Norge hans kurs monne stande;
blant Gudbrands klipper han fant sin grav,
der vanked så blodig en pande.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

Ved Romsdals kyster han styred i land,
erklærete sig for en fjende;
hannem fulgte efter fjortenhundrede mand
som alle havde vondt i sinde.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

De skændte og brændte, hvor de kom frem,
all folkeret monne de krænke,
oldingens avmagt rørte ei dem,
de spotted den grædende enke.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

Soldaten er ude på Kongens Tog,
Vi selv må Landet forsvare;
Forbandet være det niddingsdrog
Som nu sit Blod vil spare.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

De bønder af Våge, Lesje og Lom
med skarpe økser på nakke,
i Bredebøjg tilsammen kom
med skotten så ville de snakke.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

Tæt under lide der løber en Sti
som man monne Kringen kalde,
Lågen skynder sig der forbi,
i den skal fienden falde.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

Med døde kropper blev Kringen strødd,
de ravner fikk nok at æde;
det ungdoms blod, som her udflød,
de skotske piger begræde.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

End kneiser en Støtte på samme Sted,
som Norges Uvenner monne true.
Ve hver en Nordmand, som ei bliver hed,
så tidt hans Øjne den skue.
– Vel opp før dag, de kommer vel over den hede

GÁTU RÍMA

Gestur villur frá høllini gongur,
blindur er hann og fáur;
møtir hann einum gomlum manni,
allur í hærum gráur.

“Far tú tær í grasgarðar
og ráð fyri tínum bú;
eg skal mær fyri Heiðrik kong
og gátur kenna nú”.

Treðum lættliga dansin,
dagurin skín so fagurliga;
komið er hægst á summarið.

“Tríati eru gáturnar,
git mær eina av teim:
Hvussu eitur sá reyða trumma,
ið slær yvir allan heim”?

“Vita man eg gátuna,
eg giti tað fyrstu av teim:
Toran eitur sá reyða trumma,
ið slær yvir allan heim”.

Treðum lættliga dansin,
dagurin skín so fagurliga;
komið er hægst á summarið.

“Vita man eg gátuna,
eg fari ei við tí hátt:
Óðin ríður sínum hesti
bæði um dag og nátt.”

Óðin gjørdist villini fuglar,
fleyg sær út á hav,
brendi inni Heiðrik kong
og alt tað lið, har var.

Treðum lættliga dansin,
dagurin skín so fagurliga;
komið er hægst á summarið.

BRENNIVÍN

Aevi mín er eintómt hlaup
Efter brennivíni
Geturðu sett á glasið í Staup
Gömlu Fyllisvíni

Where I’m walking alone, thirst is my worst enemy
My measure of mead, treasure in need
Up to the Brim, one down on the heart can feel like the rain
Crying on dry desert sands my story is sad, nothing to add
Days have been dim, drink while you are able!

Aevi mín er eintómt hlaup
Efter brennivíni
Geturðu sett á glasið í Staup
Gömlu Fyllisvíni

I have squandered my days cold is the gold in my grip
Dark mould on my mouth all I’ve found deep in a Jar
Too many a drunken poet has praised ale in a failed fairytale
My measure of mead, treasure in need
Up to the Brim, drink while you are able!

Aevi mín er eintómt hlaup
Efter brennivíni
Geturðu sett á glasið í Staup
Gömlu Fyllisvíni

OCEAN

Leave now never return, or stay and face the dark.
Day of grief, disbelief, weak and weary faces
Falling and they’re gone, but still remain, and tales are fading faster.
Glory days are few, and far between in living memory

Days have gone down in the west,
And the cold wind, and rain fill my chest
And I rest

They across the ocean, and it fills me whit emotion
To imagine such devotion take their place
Sail the Ocean for the ways of the world
Do not change by your choice to belive in a lie!
You should sail and see for yourself!

I’ve set sail for the horizont pale and golden red rising sun
I’m gone, all that is returning
Tales and half forgotten lore for time future in to past
The pale and distance promise of tommorow’s wanderers wonder where my

Days have gone down in the west,
And the cold wind, and rain fill my chest
And I rest

I wonder how we got there, and it all seems like a nightmare
I’ve returned from out of nowhere to my Land
And I wonder understand, I demand
That the moment you choose to believe, you deceive,
And you ‘re building your castles on sand.

Where we wander is the question
Told our tale and remains, mould and snow
There are no Gods to give us answers
Always keep in mind we’re only children of the stars
And still we chase the rainbow
Running helter skelter out of mind until our

Days have gone down in the west,
And the cold wind, and rain fill my chest
And I rest

Was need or greed the reason was in Tantamount to treason
was no worthy game in season, in their days
What was needed and the ways of the World
Do not change by your choice to believe in a lie!
You should sail out and see where you stand! I demand,
For the moment you choose to believe, you deceive
And you’re building your castles on sand.

FÍPAN FAGRA

Skalli undir fjally byr garpar til hann ríða:
Táð var honum til eydnu lagað hann átti dóttur fríða
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann

Eirikur gongur frá strondum niðan ein vid ongar sveinar
Hann sær frúgv við akur sita talar við hana eina
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann

“Tað var mær til eydnu lagad eg skuldi akur goyma
Siti eg úti árla og síðla eg kann ikki vánir gloyma”
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann

“Eg vi teg við sømdir fá, ást og góðan vilja
Fagra teg so til hallar heim, og teg frá vánum skilja”
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann

Risin gonir frá srtondum niðan ein við ongar sveinar
Hann sær frúgv við akur sita talr við hana eina
Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann

Kjaftur hans er ógviligur, nasarnar tær eru langar
So eru hansara kjálkabein sum fjórðung var at ganga
“Tá Ið tú kemur í trongan skógv, tú hav væl onnur klæðI
Rív upp á teg bjørkuvid, tad javnt við jørðina dragi!”

Há trummar í høll hermenn ríða fram
Jomfrú leikar í lundum við tann edilmann
“Navn hevur tú av neyðum fingið so tíni klæðI skorin
Tað er ikki á tínari ævi tú hevur tað tílíkt borið!”

VALKYRJAN

Veiða valkyrjur
Og fáur kann feigdini forða
Í ótali
Fækkast frægir
Økjast einherjar
Flúgva valkyrjur á val

Veiða valkyljur
Og mangur fer mótfallin maður
Á vígvøllin
Herja høgir
Alist ófriður
Flúgva valkyrjur á val

Veiða valkyrjur
Tá høvdingar hildarleik hevja
Til fánýtis
Detta dreingir
Ognast ósigur
Flúgva valkyrjur á val

Veiða valkyrjur
Og fáur kann feigdini forða
Í ótali
Fækkast frægir
Økjast einherjar
Flúgva valkyrjur á val

LOKKA TÁTTUR

Risin og bóndin leikaðu leik
Risin vann og bóndin veik
“Eg havi lúkað treytir mín
Nú vil eg hava sonin tín
Eg vil hava sonin frá tær,
Uttan tú goymir hann fyri mær.”
“Heitið á Óðan Æsakong,
Tá man goymslan gerðast long.